Uczymy się i rozwijamy przez zmysły.
Informacje zmysłowe docierające z ciała i z otoczenia są niezwykle ważne dla budowania świadomości o sobie (swoim ciele, położeniu poszczególnych części ciała) i wiedzy o świecie. Niezwykle ważna w rozwoju człowieka jest aktywność ruchowa i bezpośrednie doświadczenia. Właściwie zorganizowane i regularnie wykonywane codziennych czynności ruchowych stanowią fundament dla prawidłowego rozwoju. Stąd też określenie Terapii Integracji Sensorycznej mianem „Naukowej zabawy”. Podczas zajęć dziecko korzysta z różnych sprzętów, typu: hamak, beczka do toczenia, deskorolka czy kołyska. Przez przyjemną i interesującą dla dziecka zabawę następuje integracja bodźców zmysłowych oraz doświadczeń płynących do ośrodkowego układu nerwowego, co pozwala na lepsze funkcjonowanie organizmu.
Terapia SI nie uczy konkretnych umiejętności (np. jazda na rowerze, pisanie, czytanie), ale pracuje nad podstawami, usprawnianiem procesów układu nerwowego, które są bazą do rozwoju tych umiejętności. W trakcie pracy w ramach SI terapeuta stymuluje zmysły dziecka oraz usprawnia takie zakresy, jak np.: motoryka duża, motoryka mała, koordynacja wzrokowo-ruchowa. Zadaniem terapeuty jest zastosowanie odpowiednich aktywności, które mają na celu wyhamowywanie w jak największym stopniu nieprawidłowości w odbiorze bodźców dopływających z otoczenia przy nadwrażliwościach sensorycznych lub podwrażliwościach systemów sensorycznych.
Integracja sensoryczna doskonale uzupełnia klasyczną edukację, pozwala na poprawę jakości nauki, może sprawić, że będzie przyjemniejsza. Terapia prowadzona jest sali odpowiednio do tego wyposażonej w charakterystyczne przyrządy. Wśród asortymentu niezbędne są urządzenia do stymulacji systemu przedsionkowego, proprioceptywnego i dotykowego, ale również wzrokowego, słuchowego i węchowego. Należy dbać o dobrą relację z podopiecznym oraz rodzicami dziecka, ponieważ sprzyja to pozytywnie na postępy w terapii. Terapeuta stawia przed dzieckiem zadania znajdujące się w strefie najbliższego rozwoju. Oznacza to, że każde z nich stanowi swoiste wyzwanie dla dziecka i jego układu nerwowego ale nie wykracza poza jego możliwości czy też nie jest za łatwe. Ciągłe balansowanie na granicy możliwości dziecka poprawia organizację pracy układu nerwowego, wyzwala więcej reakcji adaptacyjnych i wpływa na procesy uczenia się. Zadaniem terapeuty jest stała obserwacja pracy dziecka, co umożliwia właściwy dobór kolejnych aktywności oraz pomocy terapeutycznych.
Integracja sensoryczna stanowi jedną z ważniejszych metod stosowanych w pracy z dziećmi z problemami w rozwoju. Najczęściej kierowana jest do dzieci z trudnościami w uczeniu się, ale cieszy się również powodzeniem w przypadku dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, ruchową, autyzmem i innymi zaburzeniami. Zalecana coraz częściej jako profilaktyka w stymulacji rozwoju dzieci prawidłowo rozwijających się, w celu przeciwdziałania ewentualnym trudnościom w uczeniu się.
Warto zaznaczyć, że nie wyrasta się z problemów w zakresie integracji sensorycznej. Jeżeli nie będziemy pracowali nad nimi to będą rosły razem z dzieckiem. Dlatego tak ważna jest wczesna interwencja i normalizacja funkcjonowania podstawowych systemów pozwalających na prawidłową interpretację napływających informacji zmysłowych.